Share

Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2016

Η ζωή, ο θάνατος, τα πλούτη και η αγάπη: Τα τελευταία συγκλονιστικά λόγια του Steve Jobs


Έχω φτάσει στο αποκορύφωμα της επιτυχίας στον επιχειρηματικό κόσμο.
Στα μάτια των άλλων, η ζωή μου είναι μια επιτομή της επιτυχίας.
Ωστόσο, πέρα από τη δουλειά, η χαρά μου είναι λίγη.
Στο τέλος, ο πλούτος είναι μόνο ένα γεγονός της ζωής που έχω συνηθίσει.
Αυτή τη στιγμή, ξαπλωμένος στο κρεβάτι και άρρωστος αναπολώντας ολόκληρη τη ζωή μου, συνειδητοποιώ ότι η αναγνώριση και ο πλούτος που κατέκτησα με τόση υπερηφάνεια, έχουν ξεθωριάσει και έχουν χάσει το νόημά τους μπροστά στον επικείμενο θάνατο.
Στο σκοτάδι, κοιτάζω τα πράσινα φωτάκια από τα μηχανήματα υποστήριξης των ζωτικών λειτουργιών και ακούγοντας το βουητό των μηχανικών ήχων, μπορώ να αισθανθώ την αναπνοή του θεού του θανάτου να πλησιάζει.
Τώρα ξέρω, όταν έχουμε συσσωρεύσει επαρκή πλούτο για να διαρκέσει όλη τη ζωή μας, θα πρέπει να κυνηγήσουμε άλλα θέματα που δεν έχουν σχέση με τον πλούτο.
Θα έπρεπε να είναι κάτι πιο σημαντικό:
Ίσως σχέσεις, ίσως την τέχνη, ίσως ένα όνειρο της νιότης μας.
Το κυνήγι μόνο του πλούτου μετατρέπει τον άνθρωπο σε ένα στριμμένο ον, ακριβώς σαν κι εμένα.
Ο Θεός μας έδωσε τις αισθήσεις για να επιτραπεί σε όλους να αισθανθούν την αγάπη στην καρδιά τους, όχι οι αυταπάτες που φέρνει ο πλούτος.
Τον πλούτο που έχω κερδίσει στη ζωή μου δεν μπορώ να τον πάρω μαζί μου.
Αυτό που μπορώ να πάρω μαζί μου είναι μόνο οι αναμνήσεις που τυλίχτηκαν από την αγάπη.
Αυτός είναι ο πραγματικός πλούτος που θα σας ακολουθεί, θα σας συντροφεύει, δίνοντάς σας τη δύναμη και το φως για να συνεχίσετε.
Η αγάπη μπορεί να ταξιδέψει χιλιάδες μίλια. Η ζωή δεν έχει όρια. Πηγαίνετε όπου θέλετε να πάτε. Φτάστε όσο ψηλά θέλετε να φτάσετε. Είναι όλα στην καρδιά σας και στα χέρια σας.
Ποιο είναι το πιο ακριβό κρεβάτι στο κόσμο; - "Το κρεβάτι του αρρώστου".
Μπορείτε να απασχολείτε κάποιον να οδηγεί το αυτοκίνητο για εσάς, να βγάζει χρήματα για εσάς, αλλά δεν μπορείτε να έχετε κάποιον να υποφέρει την ασθένεια για εσάς.
Τα υλικά πράγματα που χάνονται μπορούν να βρεθούν. Αλλά υπάρχει ένα πράγμα που δεν μπορεί ποτέ να βρεθεί όταν έχει χαθεί - "Η ζωή".
Όταν ένα άτομο πηγαίνει στο χειρουργείο, θα συνειδητοποιήσει ότι υπάρχει ένα βιβλίο του οποίου δεν έχει ακόμη τελειώσει την ανάγνωση - «Το Βιβλίο της Υγιούς Ζωής».
Σε όποιο στάδιο της ζωής κι αν βρισκόμαστε τώρα, με το χρόνο, θα αντιμετωπίσουμε την ημέρα που η αυλαία πέφτει.
Πλουτίστε με αγάπη την οικογένειά σας, με αγάπη τον/τη σύζυγό σας, με αγάπη τους φίλους σας.
Περιποιηθείτε καλά τον εαυτό σας.
Αγαπήστε τους άλλους.

Ηέλτιος- ΤΑ ΕΣΧΑΤΑ

Θόρυβος και θυμός για τα έσχατα
μέσα στην αποικία
και πού εξήγηση να βρω
και πως να την κοινωνήσω;
Ξόδεψα μια ζωή για μια λεπτομέρεια
που  την προσομοίωσαν με ακρίβεια οι απόγονοι του Αρχιμήδη
κι ο ποιητής,
μ΄' ένα σπυρί της άμμου,  ένα κόμπο δάκρυ
‘’χωμένο σε κάποια κλείδωση της ορχήστρας’’.

Μεγάλωσα πολύ μέχρι να μάθω πως
από ένα τίποτα σχεδόν εξαρτάται
το χάος τι θα γενεί,
και αν σε κόλαση θα εξελιχθεί
ή  σε κόσμο του ανθρώπου.

Κι ο εγκέφαλος το ίδιο,
από ένα σχεδόν τίποτα εξαρτάται
αν θάβρει τον άνθρωπο μέσα στις ανασκαφές
κι αν θα τον αναγνωρίσει πίσω από του καιρού τις προσωπίδες.

Κόμβος απόφασης των Ελλήνων τα έσχατα
για την αλήθεια και του προσώπου το δρόμο τον ιερό
που με αίμα ποτίστηκε στης ιστορίας το διάβα.


30-9-2016.

Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2016

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

http://poetry-in-greece.blogspot.gr/1997/05/1909-1990_16.html


Γ. ΡΙΤΣΟΣ-Μιὰ πυγολαμπίδα φωτίζει τὴ νύχτα

''Ἡ ἐκκλησία τοῦ χωριοῦ μας ἦταν πελεκημένη μὲς στὸ βράχο. / Μόλις ἕνας μικρός σιδερένιος σταυρός ξεχώριζε πάνου ἀπ’ τὸν τροῦλλο. / Ἐκεῖ καθόνταν τὴν αὐγή τὰ περιστέρια καὶ κουβέντιαζαν ὦρες μὲ τὴν Παναγία... / Τὸ τέμπλο εἶχε τρεῖς ξύλινες πόρτες. / Ἡ μεσιανή, χρυσοβαμμένη, γιομάτη σκαλισμένα σταφύλια κι ἀμπελόφυλλα. / [] Στὴ δεξιά: [] ἕνας ἄγγελος, [] ὅμοιος μὲ τὸ μεγάλο μου ἀδερφὸ ποὺ πέθανε∙ / κρατοῦσε στὸ χέρι ἕνα ἄσπρο κρίνο. [] / Στὴν ἄλλη: [] πάλι ἕνας ἄγγελος. / Μὰ τοῦτος ἦταν λίγο θυμωμένος καὶ κράταγε στὸ χέρι ἕνα μακρύ γυαλιστερό σπαθί! / [] Ἡ μητέρα ἀγαποῦσε τὸν ἄγγελο μὲ τὸ κρίνο. / Ἡ Ρηνούλα, [] τὸν ἄγγελο μὲ τὸ σπαθί. / Ἐγώ γονάτιζα ὥρα πολλή ἀνάμεσα στοὺς δυό, κι ἀκουμπῶντας τὸ κεφάλι στὶς πλάκες ἄκουγα... [] Ἐγώ ἀγαποῦσα καὶ τοὺς δυό ἀγγέλους. []
- - - -Ξέραμε ν' ἀγαπᾶμε. [] Ξέραμε τὴ γλῶσσα τῶν πραγμάτων. [] Δὲ μᾶς ἔλειπε τίποτα. // Ἡ ἀγάπη κ' ἐμεῖς / – θυμᾶσαι; Ἡ αὐγή χαρούμενη καὶ πρόθυμη.// [] Τὸ μεγάλο φεγγάρι ἀγαθό, μαλακό... [] // Ποιός ἦρθε καὶ στάθηκε ἀνάμεσα σέ μᾶς καὶ στὰ πράγματα; / Ποιός μᾶς χώρισε ἀπ' τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ καὶ τὰ πουλιά; / Τί φταίξαμε, Ρηνούλα; []

ΕΛΛΑΔΑΣ ΤΟΠΟΣ

Μια πίστη,
ομολογία του αγέννητου και γενημμένου όντος
(πρωταρχών Παρμενίδη και Ηράκλειτου)
Και του αίματος Χριστού,
Τριαδική  
Προς της Ζωής το φως τις ψυχές
Δοξαστικά καλούσα.

29-9-2016

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2016

Ηέλτιος- Πώς

Πώς το μπορεις 
Και διάφανα κρίνα μουσικής
Περνάς μέσα απ΄την άβυσσο
Κι ευωδιάζει αρώματα
Το κρασί στο ποτήρι; 
27-9-2016

Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2016

Ηέλτιος- μουσικη

Κι επειδή τους στερήσαν 
Για την αγία κοινωνία
Το ψωμί και το κρασί,
Τις νύχτες μοράζονταν 
Μαζί στην αγκαλιά της μεγάλης Μάννας
Των άστρων τη μουσική.

26-8-2016.

Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2016

Χρονης Μίσσιος

«Δεν ξέρω, αλλά νομίζω πως όταν ο άνθρωπος ξανακαταχτήσει την ανθρωπιά του, όταν ξαναρχίσει να δημιουργεί ανθρώπινο πολιτισμό, να γράφει πια την ιστορία κάθετα, όχι για λαούς και για μάζες, αλλά για τον Παύλο, για τη Ρηνιώ, για την Ελένη, για το μαστρο-Στέφανο… τότε μονάχα οι άνθρωποι θα ξέρουν τι κοστίζει η ιστορία, τι κοστίζει η συμμετοχή...
Χρόνης Μίσσιος
.
απο Κωστας Καρυωτακης

Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2016

Ain't no sunshine - JOE COCKER - greek subs - by tidal wave

Ηέλτιος- Το δικαστήριο

Τέρμα!
Τα όργανα κι οι εξισώσεις δεν εντόπισαν ψυχή πουθενά! 
Το Δικαστήριο των ειδημόνων δήλωσε πως μελέτησε τους προσωκρατικούς
και τ΄ αποφάσισε: ''ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΨΥΧΗ ΚΑΤΑ ΠΡΟΣΩΚΡΑΤΙΚΟΥΣ -ΙΠΠΟΚΡΑΤΗ 
ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΝΕΥΡΟΕΠΙΣΤΗΜΗ''. 
Για έρωτα δε μας είπαν τίποτα..
και στο εργαστήριο επέστρεψαν 
να παρασκευάσουν το θεό
της Νέας Τάξης.

18/9/2016

Ηέλτιος- Δεν το μπορώ

Συγνώμη, Μ’ ακούς; 
Πώς να στο πω; Αυτά είναι τα όριά μου:
Και δεν το μπορώ κι ούτε θα το μπορέσω ποτέ
Να ψάχνω να ενοικιάσω πατρίδα
Σπίτι χωριό  εκκλησιά
Σε πολυεθνική Σόρος-Ροκφέλλερ και Σια.

Νοιώσε με κάποτε, κι έπειτα με δικάζεις! 


15/9/2016

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2016

ΗΈΛΤΙΟΣ- Ηλεκτρική στήλη

Σώνεται όσο πάει η ηλεκτρική σου στήλη
μα συ αρνιέσαι να το παραδεχτείς κι αντί να κοιτάς 
το πως θα κατεβείς τη σκάλα, 
παράλογα ξοδεύεις το λίγο φέγγος της
στην παλιά μικρή σου κάμαρα ψάχνοντας για ένα στίχο
''...τώρα ποὺ ἔγινε/ ὁ κόσμος ἕνα ἀπέραντο ξενοδοχεῖο''.
14/9/2016


Οι έρημες ακρογιαλιές Καλλιόπη Βέττα.

Συνέντευξη του Νάνου Βαλαωρίτη στη Ράνια Παπαδοπούλου

Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2016

Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2016

Ηέλτιος- Ψυχή

... ''κοιτάζαμε την ίδια πέτρα,
κοιταζόμασταν μέσα απ΄την πέτρα'' σαν φανερώθηκε η ψυχή
κι άνοιξε για πρώτη φορά τα μάτια του ο κόσμος 
στον ήλιο σαν το βρέφος.

4-9-2016