Share

Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2014

Ηέλτιος - ΚΑΙΤΗ ΧΩΜΑΤΑ (Αποχαιρετισμός)

Με τη φλόγα  παίζω τώρα του κεριού
για να σε πιάσω
μπαλαρίνα του χορού
της γλυκαυγής αηδόνι !
Πού πήγες ;
Λαμπυρίζει η φλόγα μες την εκκλησιά
καίγοντας  αστρόσκονη μουσική,
έτσι που  δεν μπορείς να ξεχωρίσεις αν είναι αυτή φωνή
                    που ακούγεται απ΄ το ιερό
ή  χάδι βελούδινο πάνω στο σώμα  του εφήβου
που  με το βερμούτ στο χέρι  σ' ακούσει προσεκτικά
μέσα στη σάλα με τα χαμηλωμένα φώτα.
Εκεί που ξύπναγες τα βράδια
το θείο μυστήριο στις άσπιλες ψυχές μας- 
πριν βγουν ακόμα τα μαχαίρια-
κι έλαμπαν τα πρόσωπα  και χαμογελούσαν τα  χείλη
και τα μάτια αντικριστά  βυθίζονταν
στο γλυκαυγές της μιας θεότητας.
Ω Καίτη,
πού  είσαι τώρα που σταμάτησε η ορχήστρα ;
Τη μορφή σου γυρεύω
το χρώμα της φωνής σου μες τον άγριο  καιρό,
όπου  τα πρωτοσέλιδα συνεχίζουν να μιλούν για χρήμα
και  φτηνές εξουσίες!
Δεν ρωτώ.
Ο γλυκός άνεμος Εσύ που άνοιξε τα  παραθυρόφυλλα
και μπήκες στα  κύτταρά μας  
και τρέχεις στις φλέβες μας
σεργιανίζοντάς μας στ' άστρα.
Δεν μπορώ να σε διακρίνω  πια από μένα,
ούτε από τα  δέντρα 
που ψήλωσαν στο πέρασμά σου 
και τα φύλλα τους μιλούν τη σιωπή σου   
στην εκπνοή του φθινοπώρου!  



Ηέλτιος  
ΑΘΗΝΑ 24-10-2010