ΑΣ ΦΡΟΝΤΙΖΑΝ
Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗΣ [ 1930]
Κατήντησα σχεδόν ανέστιος και πένης.
Αυτή η μοιραία πόλις, η Αντιόχεια
Όλα τα χρήματά μου τάφαγε:
Αυτή η μοιραία με το δαπανηρό της βίο.
Αλλά είμαι νέος και με υγείαν αρίστην.
Κάτοχος της ελληνικής θαυμάσιος
[ξέρω και παραξέρω Αριστοτέλη, Πλάτωνα΄
τι ρήτορας,τι ποιητάς, τι ο,τι κι αν πεις]
Από στρατιωτικά έχω μιαν ιδέα,
Είμαι μπασμένος, κάμποσο και στα διοικητικά.
Στην Αλεξανδρεια έμεινα έξι μήνες, πέρσι΄
Κάπως γνωρίζω [ κι΄είναι τούτο χρήσιμον ] τα εκεί :
Του Κακεργέτη βλέψεις, και παληανθρωπιές, και τα λοιπά.
Όθεν φρονώ πως είμαι στα γεμάτα
Ενδεδειγμένος για να υπηρετήσω αυτήν την χώρα,
Την προσφιλή πατρίδα μου Συρία.
Σ΄ ό,τι δουλειά με βάλλουν θα πασχίσω
Να είμαι στην χώρα ωφέλιμος. Αυτή ειν’ η πρόθεσις μου.
Αν πάλι μ’ εμποδίσουν με τα συστήματά τους-
Τους ξέρουμε τους προκομένους : να τα λέμε τώρα;
Αν μ’ εμποδίσουνε, τι φταίω εγώ.
Θ’ απευθυνθώ προς τον Ζαβίνα πρώτα,
Κι αν ο μωρός αυτός δεν μ’ εκτιμήσει,
Θα πάω στον αντίπαλό του, τον Γρυπό.
Κι αν ο ηλίθιος κι αυτός δεν με προσλάβει,
Πηγαίνω παρευθύς στον Υρκανό.
Θα με θελήσει πάντως ένας απ’ τους τρεις.
Κι΄ειν΄η συνείδηση μου ήσυχη
Για το αψήφιστο της εκλογής.
Βλάπτουν κ’ οι τρεις τους την Συρία το ίδιο.
Αλλά, κατεστραμένος άνθρωπος, τι φταίω εγώ.
Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλοθώ.
Ας φρόντιζαν οι κραταιοί θεοί
Να δημιουργήσουν έναν τέταρτο καλό.
Μετά χαράς θα πήγαινα μ’ αυτόν.
